Przetrwanie!

[PoProstuAnia]

Zastanawia mnie, czemu pierwsze kroki Rose po wyjściu z domu nie były krokami w stronę komendy policji...
Strasznie jej współczuję, jeszcze ten dom na odludziu musi pogłębiać jej poczucie samotności.

Dzisiaj dużo lepiej z pisaniem, brawo

[diamond5]

Dziękuję za komentarz Staram się

Ps.Bo ten ktoś jej zabronił, ale Rose będzie działać.

[diamond5]

Tego już za wiele! Rose nie wytrzymała, nie da się głupim pogróżkom! Ledwo, co nastał świt, pomimo deszczowej pogody, Rose ubrała się i pobiegła na policje!



*R* Jeszcze trochę i to wszystko się skończy. Uwolnisz się Rose od tego psychopaty!



Gdy dziewczyna zbliżała się do posterunku, przyszedł sms. Zaczęła domyślać się, od kogo może to być.

*R* Nie, nie, proszę, tylko nie to!

Jesteś niegrzeczna, Rose! Nie słuchasz się mnie! Chcesz żyć? To lepiej tego nie rób!





(w myślach) Nie denerwuj się Rose, spokojnie! On ci nic nie zrobi! Jesteś tak blisko, nie poddawaj się! Skończ z tym!

Ale napisał do ciebie, wie, co robisz! Boże, ON tutaj jest!



Rose zestresowana nagle zaczęła się rozglądać.

*R* Nikogo nie widzę. Gdzie ten psychopata jest?





Dziewczyna go nie widziała, ale on tam stał i obserwował ją!



Nagle zaczęła mocno boleć Rose głowa. Widać jak ją to wszystko przytłacza. Boi się go, nie chce, aby jej krzywdę zrobił. Gdyby poszła na policje na pewno by jej pomogli. Ale strach przezwycięża! On w każdej chwili może ją zabić! Zdecydowała, że wróci do domu, dla jej bezpieczeństwa.



Gdy znalazła się koło swojego domu, usiadła załamana na ławce.

*R* Jesteś taka słaba! Poddajesz się! Jesteś GŁUPIA!



Deszcz zmoczył całkowicie ubrania Rose. Weszła w końcu do domu, i co pierwsze zrobiła to kąpiel! Bardzo tego potrzebowała.



Myśli wciąż krążyły w jej głowie. Nie potrafiła o niczym innym myśleć, a tylko o tym prześladowcy. Dziewczyna nie miała ochoty jeść, żołądek odmawiał jej czegokolwiek. Ledwo, co przełykała kanapkę z dżemem.



Pękła! Łza samowolnie zaczęła jej spływać po policzku.



Rose położyła się spać. pomimo dużego zmęczenia, ciężko szło jej zasnąć. Ale w końcu udało się.



Gdy tak spokojnie spała nagle pojawił się hałas w salonie, który wybudził ją ze snu.



Przestraszona dziewczyna, wolnym krokiem szła do salonu. Nogi miała jak z waty! Z drżącym głosem zaczęła wołać.

*R* Halo, jest tu ktoś?





Nagle poczuła jak ktoś ją złapał od tyłu!

*R* Aaaaa...

*P* Ciiii...





*P* słowa prześladowcy

Pisałam na szybkiego, mam nadzieję, że nie ma zbytnio dużo błędów. Jakby co, później poprawię.

[Lenna]

Wow! Akcja jest coraz ciekawsza! Biedna Rose Mogła pobiec na tę policję, może by się udało. Ale widać, stchórzyła :/ Nie mogę doczekać się następnej części, by zobaczyć, co się dalej stanie

[diamond5]

Dziękuję za komentarz

[PoProstuAnia]

Konfrontacja, no w końcu
Mam tylko nadzieję, że Rose nie zakocha się w swoim prześladowcy zbyt szybko

[diamond5]

Dziękuję za komentarz

[diamond5]

Rose spała nie wiedząc, że została porwana. Prześladowca musiał ją uśpić, aby przenieść Rose do nieznanego jej miejsca. Pomieszczenie było ponure, a chłód, który tutaj panował, dodawał nieprzyjemny klimat. Meble jakiekolwiek się tutaj znajdowały, to stary stolik z krzesłem i przesiąknięty wilgocią materac, na którym Rose spała.




Powoli Rose się przebudzała. Była w szoku nie wiedząc, co się stało i gdzie jest.

*R* Gdzie ja jestem?




W tym samym czasie, w którym dziewczyna się przebudzała, wszedł jej porywacz.



Gdy tylko go Rose zobaczyła, z strachem w oczach od razu przesunęła się na bok materaca.

*R* T-to jesteś ty. P-pamiętam ciebie - zaczęła mówić, jąkając się - Czego chcesz ode mnie? - po chwili zapytała z większą pewnością




*P* Ach, Rose, Rose, Rose…jesteś taka niewinna…hehe - zaśmiał się cwaniacko



*P* Widzisz, skarbie… - zaczął groźniejszym tonem mówić

*R* Nie mów tak do mnie - warcząc z obrzydzeniem wtrąciła się w jego słowa



Mężczyzna na te słowa się bardziej zezłościł.

*P* Nie.Ty.Będziesz.Mi.Rozkazywać.Jak.Mam.Mówić. - z zaciśniętymi zębami wypowiedział każde słowo dokładnie akcentując



Mężczyzna nie czekając dłużej zaczął podchodzić do Rose.



Dziewczyna widząc to, wstała z materaca i podeszła do rogu pomieszczenia. Chciała być jak najdalej od niego.

*R* Nie podchodź do mnie.

Lecz prześladowca nic sobie z tych słów nie zrobił. Podszedł do niej.



*P* Moja droga, ty chyba dalej nie rozumiesz. Ja będę robić to, czego ja chce, nie TY! - ostatnie słowo wypowiedział bardzo wyraźnie i donośnie.

Na te słowa Rose zaczęła płakać. Bardzo się go bała.

*P* Masz szczęście, skarbie, że muszę coś załatwić. Nie martw się, niebawem przyjdę do ciebie.(czujecie ten sarkazm?)




Gdy drzwi zatrzasnęły się za wychodzącym mężczyzną, Rose poczuła ulgę, ale nie na długo. Jest uwięziona, przez jakiegoś psychopatę. Niebawem przyjdzie do niej i nie wiadomo, co tym razem jej zrobi...




Cała roztrzęsiona dziewczyna nie potrafiła przestać płakać.

*R* Weź się w garść, Rose. Musisz się stąd wydostać. - w myślach dodawała sobie otuchy



Pierwsze o czym pomyślała, to drzwi. Niestety były zamknięte.



Rose przystawiła ucho do nich z myślą, że coś usłyszy. Zastała ją głucha cisza. Chce zorientować się, gdzie jest i ile osób ją więzi? Wszystkiego, co by pomogło jej w obmyślaniu planu ucieczki.



Dziewczyna zauważyła okno, lecz jest małe i do tego bez klamek.

*R* Jestem bez szans, nie uda mi się uciec. - wypowiedziała słowa z ogromnym smutkiem



Tym czasem mężczyzna w skupieniu stał na wzgórzu i palił papierosa.



*P* Jesteś moja, Rose! hehe - zaśmiał się cwaniacko

[Guuki]

Dramatycznie. Trzymające w napięciu. Świetnie opowiedziane. Szkoda, że dopiero teraz tu wszedłem.
Będę zaglądał i czekam na więcej.

[diamond5]

Dziękuję za komentarz

[Lenna]

No noo, akcja nabiera tempa! Coraz ciekawiej się dzieje, biedna Rose

Myślę że lepiej by było gdybyś pisała to w formie dialogu, np:
- Gdzie ja jestem? - pomyślała Rose
czy też:
- T-to jesteś ty... P-pamiętam ciebie - zaczęła mówić, jąkając się - czego chcesz ode mnie? - zapytała po chwili z większą pewnością
Tak przy okazji to tu chyba powinno być bardziej "P-pamiętam cię" zamiast "ciebie"
No i w niektórych miejscach jest więcej takich błędów, po prostu źle złożonych zdań
Np.:

ostatnie słowo bardzo wyraźnie i donośnie wypowiedział

bardziej by pasowało "ostatnie słowo wypowiedział bardzo wyraźnie i donośnie"

Weź się w garść Rose. Musisz się z tędy wydostać.

z tędy - powinno być stąd

Co pierwsze to pomyślała o drzwiach.

Źle to brzmi, lepsza forma to np. "Pierwsze o czym pomyślała, to drzwi"

Tyle wyłapałam, reszta jest ok
Sorki że tak się czepiam, po prostu chcę żeby twoje relacje były jeszcze lepsze Popracuj nad tym

[diamond5]

Dziękuję za komentarz i sugestie
Jutro się tym zajmę jak będę na laptopie.
Co do dialogów to specjalnie takiej formy nie użyłam...wolę tak jak jest

edit: Poprawione ten dialog też poprawiłam, bo chcę, aby Wam się dobrze czytało.Po chwili namysłu też mi się spodobała ta forma dialogu, którą przedstawiłaś.

[Lenna]

Nowa wersja jest świetna! Czyta się trochę przyjemniej, dobrze to wyszło
Z niecierpliwością czekam na kolejną relację!

[PoProstuAnia]

Widzę, że już Cię przypilnowano w kwestii pisowni efekt końcowy zadowalający
Nareszcie zobaczyliśmy twarz prześladowcy Rose! Powiem Ci, że najchętniej bym go po niej sprała
Świetna akcja, dobrze zrobione zdjęcia, spodobał mi się motyw fajeczki po ciężkiej pracy
Trzymam kciuki za naszą biedną blondyneczkę.

Jednego się tylko przyczepię:

*R* T-to jesteś ty. P-pamiętam ciebie

Jakim prawem nie zdradziłaś nam, skąd Rose zna pana Robię-Co-Chcę-A-Nie-Co-Mi-Mówią-Porwane-Blondyneczki? przecież to jest znęcanie się nad czytelnikami.

[diamond5]

Dziękuję za komentarz

PoProstuAnia - czujne babeczki jesteście, za co dziękuję

Co do naszego porywacza to Rose poznała go jak wtedy szła do biblioteki taki jeden cwaniak stał sobie i obserwował już wtedy Rose. Zapamiętała tego psychola

[PoProstuAnia]

Aaaa.... Sorry, mój błąd, myślałam, że chodziło o to, że zna go z przeszłości

[diamond5]

Zrezygnowana Rose siedziała opierając się o materac i myślała o tym wszystkim. W życiu jej wiele się działo. Jak pamiętacie, dziewczyna swoje dzieciństwo spędziła w domu dziecka. Nie było jej tam lekko, opiekunowie znęcali się nad nią, w sumie nie tylko ona cierpiała. Dziwne, że nikt się tym nie zainteresował, że w tej placówce zamiast dbać o te biedne dzieci, to się znęcano. Rose była taka szczęśliwa, gdy skończyła 18 lat. Zdecydowała się wyjechać i zacząć wszystko od nowa. Niestety, życie zdecydowało inaczej. Stała się ofiarą psychopaty! Najgorsze w tym, że nie wie jak się uwolnić od niego. Czuje, że jej dni są policzone. Boi się, że pewnego dnia już się nie obudzi.



Z rozmyśleń wybudził ją hałas otwierających się drzwi. Mężczyzna przyniósł dla Rose coś do zjedzenia.





Odłożył jedzenie na stolik, po czym stanął i wpatrywał się w nią. Dziewczyna jednak nie spojrzała ani razu na mężczyznę odkąd wszedł do pomieszczenia.

*P* Przyniosłem ci kanapkę - powiedział obojętnym głosem

Rose nie odpowiedziała na jego słowa. Nie miała zamiaru się do niego odzywać.



*P* Widzę, że nie masz ochoty ze mną rozmawiać? – zaczął irytować się

*P* Ok, teraz dam ci spokój, ale niebawem wrócę i się zabawimy. Zjedz, abyś miała siły…hehe – ten jego przerażający śmiech...



Gdy mężczyzna opuścił pomieszczenie, Rose skupiła wzrok na talerz z kanapką, który znajdował się na stole. Była tak bardzo głodna.



Nie myśląc dłużej, dziewczyna, czym prędzej wstała i podeszła do stolika, aby się posilić.



Zaczęła jeść zachłannie. Głód był tak silny, że nie potrafiła się opamiętać.



Nawet uśmiech się pojawił, gdy przeżuwała kanapkę.



Kiedy Rose zakończyła posiłek, nagle poczuła się dziwnie. Zaczęło się dziewczynie kręcić w głowie.



Bez zastanowienia podeszła do materaca i położyła się. Zasnęła.



Po kilku godzinach porywacz wszedł do Rose. Dziewczyna jeszcze spała.



Zaczął się przysiadać do niej, ale wtedy ona się przebudziła.



Gdy Rose zobaczyła swojego prześladowcę od razu wstała i chciała od niego odejść. Nie chciała być ani trochę blisko niego. Niestety, on jej w tym przeszkodził chwytając za rękę.

*P* Śpieszysz się gdzieś? - wypowiedział z wrogim nastawieniem



Po czym przyciągnął ją do siebie na kolana, wpatrując się namiętnie w jej oczy. Rose z strachu zaczęła się trząść.




*R* P-puść mnie. Proszę – nie pewnie wypowiedziała słowa błagając



Prześladowca jednak nie zamierzał puścić dziewczyny. Miał, co do niej inne plany.

*P* Skarbie, puścić? - prychnął - MY się teraz zabawimy! – dokładnie akcentując słowo my

Po tych słowach Rose łzy zaczęły samowolnie spływać po policzkach.



*P* Bądź grzeczna, to będzie przyjemnie – wypowiedział głosem wyciszonym, a zarazem pełnym pożądania

W tym momencie dziewczynę ogarnął przeraźliwy strach.

[PoProstuAnia]

[Galcia]

Post PoProstuAni wyraża dokładnie to, co czuję po przeczytaniu najnowszej relacji. Niech Rose mu przyłoży czy coś, to się nie może skończyć tak, jak myślę, że się skończy!

[diamond5]

Dziękuję za komentarze

PoProstuAnia - haha

Galcia - emocje są, co będzie dalej dowiecie się w środę